Εμείς, οι προσωρινά διοριστέοι της προκήρυξης 1Κ/2017 και δικαιωθέντες δια της δικαστικής οδού, έχοντας ουσιαστικά εξαντλήσει κάθε άλλη οδό, απευθυνόμαστε σε εσάς, προκειμένου να εκφράσουμε την έντονη δυσφορία μας σχετικά με την ατέρμονη ταλαιπωρία, που υφιστάμεθα εμείς και οι οικογένειές μας.
[Για την προϊστορία του πράγματος, θυμίζουμε δύο γεγονότα-σταθμούς ως προς την εξέλιξη της υπόθεσής μας. Κατά τραγική ειρωνεία, αμφότερα σημειώνονται τον μήνα Οκτώβριο. Χρειάστηκε κάτι λιγότερο από έναν χρόνο για να ανατραπούν τόσο τα γεγονότα όσο και ολόκληρη η ζωή μας. Πρόκειται για την ανακοίνωση του πίνακα των προσωρινά διοριστέων στις 20 Οκτωβρίου 2017, της οποίας είχε προηγηθεί ο πλήρης έλεγχος των δικαιολογητικών και η αναγνώριση της «συνάφειας» όλων των μεταπτυχιακών και διδακτορικών τίτλων με το Πρακτικό 85/5-10-2017 της ΚΕΔ. Την εν λόγω ανακοίνωση διαδέχτηκε στις 4 Οκτωβρίου 2018 η νέα ανακοίνωση των οριστικών αποτελεσμάτων. Αποτέλεσμα: Οι 139 από τους 404 προσωρινά διοριστέους βρεθήκαμε εκτός διορισμών, ποσοστό 35%, το οποίο φτάνει στο 70% αν ληφθούν υπόψη οι συνολικές ανακατατάξεις στον πίνακα. Δεν θα μακρηγορήσουμε στο σημείο αυτό, επαναλαμβάνοντας γεγονότα ήδη γνωστά στο σύνολο των εμπλεκόμενων. Αρκεί να αναφέρουμε ότι η αντίδραση του ΑΣΕΠ στην κατάφορη αυτή αδικία περιορίστηκε στην υπόδειξη της δικαστικής οδού ως μοναδικού μέσου για να βρούμε το δίκιο μας. Όπερ και εγένετο.]
Από τα τέλη Σεπτέμβρη 2019, μετά μία μακρά και αρκετά ψυχοφθόρα δικαστική διαμάχη, το Διοικητικό Εφετείο εξέδωσε τις πρώτες αποφάσεις. Το σκεπτικό κοινό και σαφές: επαναμοριοδότηση με επιστροφή των μορίων που αυθαίρετα, όπως έκρινε το ΔΕΑ, μας είχε αφαιρέσει το ΑΣΕΠ κατά τα οριστικά αποτελέσματα. Στο ίδιο μοτίβο, ακολούθησε και σειρά επόμενων αποφάσεων. Τούτο σήμαινε στην πράξη τη δια νόμου υποχρέωση του ΑΣΕΠ (Ν. 2190/1994 όπως τροποποιήθηκε και ισχύει με τον Ν. 2527/97) να εντάξει τους δικαιωθέντες στον πίνακα των επιτυχόντων βάσει της νέας μοριοδότησης και να προχωρήσει στην έκδοση αποφάσεων διάθεσης διορισμού. Αντ΄ αυτού, η μοναδική κίνηση που διαπιστώνεται αφορά αφενός στην άνευ προηγουμένου κωλυσιεργία του ΑΣΕΠ και αφετέρου στην ακατανόητη αδράνεια του αρμόδιου υπουργείου καθώς και τη μεταξύ τους διαχειριστική μετάθεση ευθυνών. Το γεγονός αυτό αναπόφευκτα επιτείνει την ταλαιπωρία μας επ΄ αόριστον.
Στη δεδομένη ταλαιπωρία μας, ήρθε να προστεθεί η εύλογη απορία, όταν διαβάσαμε τις διαδοχικές ανακοινώσεις της ΟΔΥΕ (με τελευταία αυτή των 5/3/2020), οι οποίες κατέληγαν στην ίδια επωδό: την αδυναμία εύρυθμης λειτουργίας των δικαστηρίων εξαιτίας των τραγικών κενών ως προς τη στελέχωσή τους. Κανείς από τους ιθύνοντες δεν αμφισβήτησε τη σημασία της συγκεκριμένης παραμέτρου. Απορούμε, επομένως, με ποια λογική εμείς, οι δικαστικά δικαιωμένοι, δεν αποτελούμε προτεραιότητα ως «έτοιμη λύση» στο φλέγον αυτό ζήτημα; Πολύ περισσότερο, πώς από «έτοιμη λύση» έχουμε εξακολουθητικά υποβιβαστεί σε «μόνιμη εκκρεμότητα»; Πλέον του 85% των αποφάσεων μας έχει δημοσιευτεί που σημαίνει στην πράξη ότι περίπου εκατό άτομα είμαστε έτοιμοι να έλθουμε (ή ακόμα καλύτερα να επανέλθουμε) στα δικαστήρια, προσφέροντας τις υπηρεσίες μας. Πώς, λοιπόν, μπορούμε να διαμαρτυρόμαστε για την υποστελέχωσή τους, όταν η «έτοιμη λύση» στο πρόβλημα αγνοείται συστηματικά;
Αφήστε το σχόλιο σας